۱۳۸۸ دی ۹, چهارشنبه

یه بوم و دو هوای تهرون


1- بعد از فوت آیت الله العظمی منتظری برای اولین بار در تاریخ ایران بنا برگفته شاهدان عینی اتوبان تهران- قم و همچنین اتوبان اصفهان- قم بسته شد. این اتفاق نادر در حالی رخ داد که در طول چند سال اخیر جاده چالوس به کرات بسته شده است . اما تفاوت اساسی در این است که جاده چالوس هر ساله در 14 و15 خرداد بسته می شود و اتوبان قم در هنگام تشییع مراسم آقای منتظری، در صورتی که مردم شریف اگر کمی آگاهی داشتند و در هنگام مراسم تشییع آقای منتظری به سمت جاده چالوس و در 14 و 15 خرداد ماه به سمت اتوبان قم حرکت می کردند هرکز با بسته بودن اتوبان قم و جاده چالوس مواجه نمی شدند.

2- زمانی که قرار است مردم حامی موج سبز تجمع داشته باشند نه تنها مترو مجانی نیست ، بلکه باید در صف طویل خرید بلیط معطع شوند (تقصیر خودشونه، خوب نرن که شلوغ نشه!) و بعد از کلی انتظار برای رسیدن مترو و فشار ناشی از ازدحام جمعیت (دندشون نرم!) تازه متوجه می شوند که مترو در ایستگاه مد نظر آنها توقف ندارد باید شش ایستگاه اونطرف تر پیاده بشن و اگه تونستند جون سالم به در ببرند، فقط فرار کنن ، تجمع رو ولش.
اما زمانی که طرف مقابل تجمع دارند مترو در زمان رفت از تمام ایستگاه ها مجانی است (حتی صلواتیم نیست!)، اما در زمان برگشت حساب کتاب داره، فقط ایستگاه انقلاب و فردوسی مجانی است.(بالاخره مترو خرج داره، باید پولش از خودش در بیاد دیگه.)

3-زمانی که حامیان موج سبز به دنبال برگزاری تجمع هستند ، صدا و سیمای میلی از 3 روز قبل در تمام بخش های خبریش اعلام میکنه که : میزنیم، می گیریم و خلاصه هر کی بره خونش پای خودشه (مردم ایران از اون اولم همشون کتک خورشون ملس بوده) که مردم بترسن و نیان ، ولی زمانی که طرف مقابل تجمع داره ، آنقدر ضریب امنیتی بالاست که به جز شرکت ها و مدارس ، بچه های مهد کودک غنچه هم مجاز به حضور در راهپیمایی هستند.

هیچ نظری موجود نیست: